Σε σκληρή γραμμή απέναντι στην κυβέρνηση και στο συνολικό πολιτικό περιβάλλον της χώρας κινείται ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος, σε συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής», υπερασπίζεται τον δημόσιο λόγο του και απαντά σε όσους αποδίδουν τα κίνητρά του σε προσωπικές επιδιώξεις. Όπως τονίζει, δεν ενοχλούνται από την ανύπαρκτη πιθανότητα να αναλάβει θεσμικό ρόλο που δεν επιδιώκει, αλλά από το γεγονός ότι ασκεί ως πολίτης το δικαίωμά του να παρεμβαίνει πολιτικά.
Η υπόθεση της Προεδρίας και η αιχμή προς το Μαξίμου
Με αφορμή τους υπαινιγμούς ότι η κριτική του συνδέεται με αθέτηση δέσμευσης του Κυριάκου Μητσοτάκη να τον προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αφήνει ανοιχτό το ζήτημα και καλεί όσους αναπαράγουν το αφήγημα να ρωτήσουν τον ίδιο τον πρωθυπουργό αν η ιστορία ισχύει. Παράλληλα, σημειώνει με δηκτικό τρόπο ότι δεν υπήρξε καμία διαφοροποίηση στη στάση του πριν και μετά την προεδρική εκλογή, αφήνοντας να εννοηθεί πως η κριτική του έχει σταθερή πολιτική βάση.
«Διαπιστώνουν μήπως ότι ήμουν φιλικός προς τη κυβέρνηση πριν την προεδρική εκλογή και έγινα επικριτικός μετά» είναι το βιτριολικό του σχόλιο. Αλλά, με αφορμή τις πληροφορίες ότι τα Χριστούγεννα του 2024 υπήρξε μεταξύ των δυο τους συνάντηση μεταξύ των δυο τους, στην οποία ο πρωθυπουργός φέρεται να διαβεβαίωσε τον κ. Βενιζέλο ότι θα τον προτείνει για πρόεδρο της Δημοκρατίας και στη συνέχεια αθέτησε την υπόσχεση, ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, λέει με νόημα: «Ελπίζω οι ειδικοί του “πολιτικού ψυχολογισμού”, που λένε ότι ασκώ κριτική στον Κυριάκο Μητσοτάκη γιατί αθέτησε τη δέσμευσή του να με προτείνει ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας, να μπουν στον κόπο να ρωτήσουν τον ίδιο αν αληθεύει η ιστορία».
Μη διακυβερνήσιμη η χώρα
Προβλέπει δε ότι μετά τις εκλογές θα υπάρξει πρόβλημα και πάντως δεν θα προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση: «Το ζήτημα της διακυβερνησιμότητας προηγείται όλων των θεσμικών ζητημάτων. Η χώρα είναι μη διακυβερνήσιμη όχι γιατί δεν έχει νόμιμη κυβέρνηση ή γιατί δεν μπορεί να αποκτήσει μετά τις εκλογές μια άλλη νόμιμη κυβέρνηση, που όλα δείχνουν ότι δεν θα είναι μονοκομματική αλλά συνεργασίας. Η χώρα είναι μη διακυβερνήσιμη γιατί το πολιτικό σύστημα, η κοινωνία των πολιτών, οι παραγωγικές δυνάμεις, οι διανοούμενοι αδυνατούν να οργανώσουν έναν εθνικό διάλογο που θα οδηγήσει σε επικαιροποίηση της εθνικής στρατηγικής και σε ανασύσταση του κοινωνικού συμβολαίου που διεφθάρη την περίοδο της κρίσης και δεν ανανεώθηκε μετά τη λεγόμενη επιστροφή στην κανονικότητα».
Και κλιμακώνει την αμφισβήτηση στο σημερινό πολιτικό σύστημα και την κυβέρνηση, όταν απαντά στην ερώτηση αν «θεωρεί ότι η επόμενη Βουλή θα είναι τόσο εύθραυστη, ώστε δεν θα καταφέρει να αναθεωρήσει το Σύνταγμα»: «Μια Βουλή που κινδυνεύει να διαλυθεί αν δεν διαμορφωθούν οι αναγκαίες συνεργασίες για τον σχηματισμό κυβέρνησης προφανώς δεν έχει τις προϋποθέσεις να αναθεωρήσει το Σύνταγμα και μάλιστα με αίσθηση της ιστορικότητας της αναθεωρητικής διαδικασίας και χωρίς λαϊκιστικές εξάρσεις».
Τάσσεται υπέρ της αναθεώρησης του άρθρου 86, «με τρόπο πειστικό για την κοινωνία». Η αλλαγή «έχει καταστεί αναγκαία μετά τις αλλεπάλληλες καταστρατηγήσεις του τόσο από την κυβέρνηση Τσίπρα εναντίον πολιτικών αντιπάλων όσο και από την κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη υπέρ των ίδιων των μελών της» σημειώνει.
Κυριαρχεί η διαφθορά – Εφιάλτης η συνεργασία με την… «άπω Δεξιά»
Και στη συνέχεια στηλιτεύει την πολιτική Μητσοτάκη για τις αρνητικές επιπτώσεις που έχει στην κοινωνία, αλλά και το εφιαλτικό σενάριο να διολισθήσει η χώρα σε κυβέρνηση συνεργασίας με την «άπω Δεξιά»:
«Δεν μπορεί να θεωρηθεί συνεκτική και συμπεριληπτική μια κοινωνία όταν, κατά τη Eurostat, η υποκειμενική φτώχεια εκτινάσσεται στην Ελλάδα στο 67% και όταν κυριαρχεί η αίσθηση της ανισότητας και της διαφθοράς.
Ας εξετάσουμε ένα σενάριο, ένα σχήμα μετεκλογικής κυβερνητικής συνεργασίας που επιτρέπει στον κ. Μητσοτάκη να παραμείνει πρωθυπουργός με κυβερνητικούς εταίρους από την “άπω Δεξιά”, όπως ο Κυριάκος Βελόπουλος και η Αφροδίτη Λατινοπούλου.
Αριθμητικά δύσκολο, αλλά ας το εξετάσουμε. Ένα τέτοιο σχήμα τι θα σημαίνει για τους θεσμούς, τα θεμελιώδη δικαιώματα και την αναθεώρηση του Συντάγματος; Τι θα σημαίνει για την εξωτερική πολιτική μέσα μάλιστα στις συνθήκες της εποχής Τραμπ; Τι θα σημαίνει για τις μεταρρυθμίσεις που ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας;».
Πηγή: www.diaforetiko.gr
