Κωνσταντίνα Μιχαήλ: «Υπάρχει ηλικιακός ρατσισμός-Ο τάφος του ηθοποιού είναι να δουλεύει χωρίς ουσία»

Η Κωνσταντίνα Μιχαήλ μίλησε ανοιχτά για τον ηλικιακό ρατσισμό που εξακολουθεί να υπάρχει στον χώρο του θεάματος.

Με αφορμή τη συμμετοχή της στη νέα σειρά του ΑΝΤ1 «Γιατί ρε πατέρα», η αγαπημένη ηθοποιός εξήγησε γιατί για χρόνια απείχε από την τηλεόραση και τόνισε πως η τέχνη πρέπει να σπάει τα στερεότυπα, όχι να τα συντηρεί.

Η ξεχωριστή φιλία της Μαρίας Κίτσου με την Κωνσταντίνα Μιχαήλ

Υπάρχει ηλικιακός ρατσισμός στην τηλεόραση και στο θέατρο; Πολλές γυναίκες συνάδελφοί σας, το αναφέρουν…

Ναι, υπάρχει. Και στα θεατρικά, αλλά και στην τηλεόραση. Οι ρόλοι για γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας ή διαφορετικής ηλικίας από αυτά που έχουμε συνηθίσει, είναι περιορισμένοι. Γι’ αυτό σας λέω ότι ο ρόλος της Αντιγόνης είναι υπέροχος: δεν είναι ο κλασικός ρόλος της μάνας πια.

Στα ελληνικά σίριαλ και στον κινηματογράφο, δύσκολα γράφουν για δυναμικές γυναίκες, όπως βλέπουμε στο εξωτερικό, όπου οι γυναίκες μπορούν να είναι καριερίστες, ταχύρρυθμες, ακόμα και δολοφόνοι. Αν δεν υπάρχει δυναμική γυναίκα, δεν παίζεις. Και πολύ καλά το κάνουν. Εμείς στην Ελλάδα έχουμε ακόμα δρόμο. Συνήθως μου πρότειναν ρόλους με χαροκαμένες μάνες, που το μόνο που έκαναν ήταν να στενοχωριούνται για τα παιδιά τους. Γι’ αυτό η Αντιγόνη ήταν ιδανική: έχει τον Νικόλα, την αγάπη της, αλλά παράλληλα ζει για τον εαυτό της και αυτά που αντιμετωπίζει.

Προσωπικά, δεν έχω και δεν με ενδιαφέρει να κάνω παιδιά, οπότε μπορώ να το επικοινωνήσω αυτό στον κόσμο που με βλέπει. Έτσι, γυναίκες που δεν επιλέγουν να κάνουν οικογένεια ή παιδιά, αν εμφανιστούν ως προσωπικότητες όπως η Αντιγόνη, μπορούν να δείξουν ότι η ζωή δεν περιορίζεται μόνο σε αυτά. Οπότε, με τον ηλικιακό ρατσισμό, το μεγάλο διάστημα που δεν δούλευα, ήταν ακριβώς εξαιτίας αυτού. Δεν υπήρχαν ρόλοι που να μου ταιριάζουν, και γι’ αυτό πέρασα μεγάλο κενό.

Σας πρότειναν όμως ρόλους, παρά τον ηλικιακό ρατσισμό;

Ναι, μου πρότειναν, αλλά ήταν πάντα στο ίδιο μοτίβο: η χαροκαμένη μάνα ή, αν όχι, ρόλοι που δεν είχαν ψωμί, απλώς για να πάω να δουλέψω. Είναι ο τάφος του ηθοποιού να δουλεύει χωρίς ουσία.

Ναι, θέλεις να ζήσεις και, αν έχεις οικογένεια, θες να φας, κι εγώ το ίδιο ήθελα. Περνάμε δύσκολα, αλλά κάποιες φορές λες «όχι» και καταλήγεις στο σωστό για σένα. Ο ηλικιακός ρατσισμός δε θα ξεπεραστεί εύκολα. Δεν φταίει μόνο η τηλεόραση, η τέχνη πρέπει να δείχνει παραέξω, να δίνει αέρα στις κοινωνίες και να αλλάζει μυαλά. Όπως είδαμε και με το MeToo, κάποια πράγματα ειπώθηκαν μέσα από εμάς τους καλλιτέχνες. Παράλληλα, με τη σημερινή «woke» ατζέντα και τις γυναίκες που ξεχωρίζουν διεθνώς, όπως η Τζένιφερ Ανιστον, βλέπουμε ότι οι γυναίκεε δεν είναι μόνο για τη μητρότητα, μπορούν να κάνουν πολλά άλλα. Δίνουν παράδειγμα ότι η ζωή δεν περιορίζεται σε έναν ρόλο ή σε μια ηλικία, και αυτό είναι σημαντικό.

Να με λες μαμά: Μια σειρά – ύμνος στη μητρική αγάπη

Η Μάγισσα – Φλεγόμενη καρδιά: To ρεσιτάλ ερμηνείας Κίτσου – Σκαφιδά & η υπόκλιση στο Twitter

Η Μάγισσα – Μαρία Κίτσου: Ο ρόλος, τα σχόλια στα social media & το reunion με την Τρίγγου